Αφιέρωμα: Οι Μύλοι
Η διαδικασία του αλωνίσματος, ολοκληρωνόταν στους μύλους του χωριού. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, οι κάτοικοι πήγαιναν τους σπόρους των σιτηρών στους μύλους, για να αλεστούν και να πάρουν το αλεύρι. Το αλεύρι ήταν το κύριο συστατικό της παρασκευής όλων των αρτοποιημάτων. Άλεθαν συνήθως σιτάρι, καλαμπόκι και σπανιότερα βρίζα.
Οι μύλοι στο χωριό μας ήταν νερόμυλοι. Το νερό του ποταμού, έμπαινε σε ένα μεγάλο αυλάκι (το μυλαύλακο) και με την ορμή που αποκτούσε κινούσε, μέσω μηχανισμού, μία μεγάλη στρογγυλή πέτρα που βρισκόταν πάνω σε μία όμοια σταθερή της. Ανάμεσα στις δύο πέτρες έπεφτε ο καρπός, ο οποίος τριβόταν και παίρναμε το αλεύρι.
Στις αρχές του 20ου αιώνα υπήρχαν δύο νερόμυλοι, του Κολούση και του Γερασούλη. Βρισκόταν στην περιοχή αριστερά και κοντά στην πάνω γέφυρα του ποταμού μας. Μάλλον καταστράφηκαν και οι δύο από κάποιο έντονο κατέβασμα του ποταμού.
Στα μέσα του 20ου αιώνα υπήρχαν άλλοι δύο νερόμυλοι. Ο ένας ήταν κεντρικά στον κάμπο του χωριού και είχε πολλούς ιδιοκτήτες. Δεν υπάρχει πια. Ο άλλος, της οικογένειας Λιούμη, λειτούργησε περίπου μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '70. Είναι ο μοναδικός του οποίου τα χαλάσματα μπορούμε να επισκεφτούμε, για ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο.
Φωτογραφικό υλικό
(κλικ για μεγέθυνση)
Τομή λειτουργίας μύλου που χρησιμοποιεί την κίνηση του νερού ως πηγή ενέργειας.
(κλικ για μεγέθυνση)
Ότι έχει απομείνει από τον νερόμυλο της οικογένειας Λιούμη. Ο μύλος λειτούργησε περίπου μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '70.
(κλικ για μεγέθυνση)
Εσωτερικά ο νερόμυλος της οικογένειας Λιούμη. Διακρίνονται ακόμα και σήμερα τα κύρια στοιχεία της λειτουργίας του.
